Մնացականյանն ընդգծում է, որ հայերի շրջանում հետևողականորեն շարունակվում են պատրանքները մեր ազգի միջազգային փրկիչների մասին, ինչը, ըստ նրա, եղել է ամենավնասակար մտածելակերպը, որը մենք կարող էինք որդեգրել մեր պատմության մեծ մասում և հատկապես ինքնիշխանությունը վերականգնելուց հետո: Դրանից ձերբազատվելու համար դիվանագետն առաջարկում է վերջնականապես ընդունել և հավատարիմ մնալ որոշակի հիմունքներին:«Նախ՝ աշխարհն արդար չէ, և շատ հաճախ՝ մեր օգտին արդար չէ։ Երկրորդ՝ պետք է դադարել ազգային-ազատագրական շարժման մտածելակերպ պարտադրել ազգային պետությանը։ Դա վնասակար է ազգային շահերի առաջմղմանն ուղղված արդյունավետ միջազգային ներգրավվածությունների և պրագմատիկ գործողությունների համար: Ազգային պետության առաջնային իրավունքը ազգային շահերի և ինքնիշխան տարածքի պաշտպանությունն է։ Այս գործառույթը երրորդ կողմին պատվիրելը հենց ազգային-ազատագրական շարժման մտածելակերպի դրսևորումն է», – կարծում է դիվանագետը։Մնացականյանը կարևորում է պրագմատիկ միասնությունը:«Աստված օրհնի մեր բանակը. մենք կարող ենք հաղթել նույնիսկ այն ժամանակ, երբ դա անհնարին է թվում: Այնուամենայնիվ, Աստված մեզ ուժ տա մեր ազգային գիտակցության, պրագմատիզմի, իմաստության և պարզության համար, որպեսզի վերջապես ընդունենք պրագմատիկ միասնության զգացումը (չշփոթել միօրինակության հետ, Աստված մի արասցե):Սա հրամայական է մեր պաշտպանունակությանը կշիռ և համախմբված ազգային հանրային աջակցություն տալու համար։ Ճակատամարտերի և պատերազմների մեծ մասը հաղթում են ոգու ուժով: Սա մեզ անհրաժեշտ է, որպեսզի պաշտպանենք մեր ինքնիշխանությունը, մեր ժողովրդավարությունը, մեր ազատությունները, մեր ինքնությունը, մեր ժառանգությունը և ամենակարևորը՝ մեր ապագան…Միջազգային ներգրավվածությունը մեր ինքնիշխան գործիքակազմի ամենակարևոր գործիքներից է՝ կայուն ազգային անվտանգության և ազգային զարգացման համար անհրաժեշտ միջավայր և պայմաններ ստեղծելու համար…Արտաքին քաղաքականությունը մակերեսային է, քանի դեռ այն չի ապահովվում միջազգային գործընկերների շահերը գրավելու համար բավարար և կայուն ազգային կարողություններով: Համաշխարհային փորձը մշտապես մատնանշում է այն փաստը, որ ազգային կարողությունները պարտադիր չէ, որ արդյունահանվեն հողի տակից: Միանշանակ, ամեն ինչ նավթով և գազով չէ, թեև, ինչպես մենք հաճախ տեսնում ենք մեր տարածաշրջանում, այն հաճախ կենտրոնական տեղ է զբաղեցնում միջազգային հանրության համար:Այնուամենայնիվ, աշխարհի և հատկապես Եվրոպայի շատ երկրների փորձը ցույց է տվել հզոր ազգային կարողությունների ակնհայտ և համոզիչ օրինակներ, որոնք հիմնված են գործող պետական ինստիտուտների և մրցունակ ժամանակակից և առաջադեմ տնտեսության վրա, որը հաջողությամբ ինտեգրված է միջազգային մակարդակում…Արդյունավետ գործող պետությունը և նրա ինստիտուտները, օրենքի գերակայության արդար և հզոր կիրառումը ժողովրդավարական համակարգում, էական ենթակառուցվածքների զարգացումը և որակյալ կրթությունը այն չորս հիմնասյուներն են, որոնց վրա մենք կարող ենք հաջողությամբ շարունակել կառուցել մեր ազգային անվտանգությունը և ազգային զարգացումը և հաջողությամբ առաջացնել շահերի մերձեցում մեր միջազգային գործընկերների մեծ մասի հետ:
Մի խոսքով, արտաքին քաղաքականությունը սկսվում է տնից։ Իսկ արտաքին քաղաքականությունը կոնսոլիդացնում է համագործակցությունը միջազգային գործընկերների հետ